Nasze pierwsze wrażenie po wejściu do mieszkania przy ul. Mostowej w Krakowie było znacznie skromniejsze niż oczekiwania, jakie budziła piękna, eklektyczna kamienica. Żeby dostrzec potencjał w tej przestrzeni, trzeba było przebić się przez gąszcz licznych przeróbek, wykonanych na przestrzeni lat. Pomieszczenia sypialne przecinała niska, drewniana antresola, a w głębi niemalże ciemnej kuchni znajdowała się wydzielona karton-gipsem ciasna łazienka. Na szczęście już w rozmowie z inwestorami dało się wyczuć wrażliwość na detale i szacunek do oryginalnej, XIX-wiecznej tkanki. Od początku było jasne, że ich celem jest wydobycie spod licznych nawarstwień wszystkiego, co w tym mieszkaniu najcenniejsze.

Jednym z głównych wyzwań, jakże typowym dla budownictwa z tego okresu, było wpuszczenie światła, jakie dawały cztery pokaźne okna wychodzące na ul. Mostową, do wnętrza lokalu. Mieszkanie było głębokie, z drugim traktem doświetlonym pośrednio i – jak to w XIX wieku – bez łazienki z prawdziwego zdarzenia w obrębie lokalu. Ta znajdowała się poza mieszkaniem, z dostępem ze wspólnego korytarza, więc jednym z pierwszych zadań było zaprojektowanie wygodnej, funkcjonalnej łazienki w środku mieszkania.

Zdecydowaliśmy się na scalenie dwóch pokoi, by stworzyć duży, reprezentacyjny salon. W budownictwie historycznym kuchnia była tradycyjnie odseparowana od salonu i chcieliśmy tę logikę w pewnym stopniu zachować. Kuchnia znalazła swoje miejsce w głębi, a połączenie jej z salonem było kluczowe – nie tylko wizualnie, ale i funkcjonalnie. Dlatego poszerzyliśmy i podwyższyliśmy otwór pomiędzy tymi pomieszczeniami, zwieńczając go kamiennym nadprożem. Jeden z narożników został dodatkowo wyoblony, co subtelnie podkreśla przenikanie się przestrzeni i miękkość przejścia.

W salonie jedynym elementem zaprojektowanym na stałe jest nisza w miejscu dawnego pieca kaflowego, w której powstał regał wykonany na wymiar, z subtelnym lustrzanym tłem. Pozostałe wyposażenie tworzy luźną, nieformalną kompozycję, będącą świadomym nawiązaniem do klasycznych wnętrz kamienicznych, gdzie meble dobierano swobodnie, kierując się bardziej charakterem przedmiotów niż ich zestawami. Różnorodne formy i faktury budują harmonijną całość, a dzięki zachowaniu otwartości w aranżacji wnętrze zyskuje lekkość i ponadczasowy charakter. Atmosferę przestrzeni dopełniają obrazy krakowskiego artysty Michała Srok.

W kuchni blat roboczy wykonano z kwarcytu, a na przeciwległej ścianie powstała duża wbudowana szafa, w której ukryliśmy lodówkę i sporo miejsca do przechowywania. Dzięki temu ponad blatem kuchennym mogła zawisnąć stosunkowo niewielka szafka z ukrytym w niej okapem, zamiast całego ciągu szafek kuchennych. Za kuchnią zlokalizowaliśmy łazienkę. Dostęp do niej prowadzi przez niewielki hol doświetlony pośrednim światłem wpadającym przez okno wychodzące na wspólny korytarz. Drzwi do łazienki wykonano ze stali w ceglanym kolorze i szkła ryflowanego. Łazienka wyróżnia się ponadstandardową wysokością, co pozwoliło na zaprojektowanie łukowo sklepionej niszy z lustrem. Na ścianach zastosowano wertykalne płytki Ragno oraz panele wykończone fornirem orzechowym, które wprowadzają do wnętrza naturalną fakturę i ciepły akcent.

Podłoga w kuchni i holu to kremowo-terakotowe płytki francuskiej marki Winckelmans, ułożone w klasyczną szachownicę – ukłon w stronę oryginalnych posadzek, jakie wciąż można znaleźć w kamienicy. W pozostałych pomieszczeniach króluje dębowy parkiet w jodełkę. Ściany zdobią jasnobeżowe lamperie – prosty zabieg, który porządkuje przestrzeń i dodaje wysokim pomieszczeniom przytulności.